जागिर खानको लागि हाकिम सँग वि’ताएको त्यो रात‘।

कुरा आज भन्दा १५ वर्ष अगाडीको हो । मैले प्रेम विवाह गरेको थिए । म पढ्ने स्कुलमा म संगै पढ्ने केटा विवेक संग हामीले एक अर्कालाइ मनप। राएर विवाह गरेका थियौं । विवेकले एक सानो तिनो नोकरी पनि शुरु गरेको थियो यसले हाम्रो वैवाहिक सम्वन्ध पनि राम्रै चलिरहेको थियो ।

एक दिन मलाइ के सोच आयो भने विवेक एक जनाको मात्र नोकरीले जीवन गुजारा गर्न गाह्रो हुने मैले महसुस गरे र मैले पनि कुनै पनि नोकरी गर्ने निधो गरे । यसै क्रममा मैले एक स्थानिय गैह्र सरकारी संस्थामा काम पाए ।

काम त पाए मलाइ काम गर्नको लागि कुनै प्रकारको सीपको वारेमा जानकारी नै थिएन । तर मेरो हाकिम राम्रै लाग्यो उहाँले ६ महिना सम्म काम सिक्ने ६ महिनामा काम सिके पछि स्थायी नियुक्ति दिने घोषणा गर्नु भयो ।

मैले हुन्छ भने र काम सिक्ने क्रममा प्रति महिना रु २००० तलव पनि पाउने रहेछ मैले । यो तलव त त्यो वेलामा नेपाल सरकारको खरिदारको भन्दा पनि वढि हुदो रहेछ । किनकी विवेक नेपाल सरकारको खरिदार पदमा जागिर पाएको थियो त्यो वेलामा ।

म नियमित आफ्नो कार्यालयमा जान थाले कार्यालयमा गर्नुपर्ने विभिन्न कार्यको वारेमा विस्तारै सिक्दै गए र काम पनि रमाइलो खालको थियो । मैले करिव ३ महिना सम्ममा करिव करिव सवै काम सिकिसकेको थिए । एक दिन मेरो कार्यालयले एउटा पार्टिको आयोजना एक रेष्टुरेण्टमा गरेको थियो । यस्तो खालको पार्टि प्राय हुने रहेछ । प्रोजेक्ट पास भयो कि यस्तो पार्टि हुने रहेछ ।

हामी समपुर्ण कर्मचारी सो पार्टिमा सहभागी हुन सो रेष्टुरेण्ट गयौ । पर्टि करिव साढे पाँच वजे तिर सुरुभयो । सो पार्टिमा कार्यालयका कर्मचारी सहित वोर्ड सदस्यहरु पनि उपस्थित थिए ।

सो पार्टि चल्दा चल्दै कार्यालयको भावी कार्यक्रमको वारेमा पनि छलफल भै रहेको थियो । सोहि छलफलको शिलसिलामा मैले राम्रो काम गर्न सक्ने र अव मलाइ स्थायी गर्ने खुशीको खवरपनि सुनाए म शुसी भएँ म अव स्थायी हुने भएँ भनेर । पार्टि निकै वेर चल्यो करिव ९ वजे सम्म चल्यो जस्तो लाग्छ ।

उ वेलामा पोखरामा राती ८ वजे पछि त कुनै प्रकारको सवारी साधन पाइदैन थियो । तर पार्टि चलिरहेको वेलामा नै घर पुर्याउने व्यवस्था छ भनिएको थियो त्यहि भएर हामी लामो समय सम्म वसेका थियौं । पार्टि सकेपछि सवै आफ्नो घर विदावादी भएर जान थाल्यौं । पुर्याउने व्यवस्था भनेको त सवैको वाइकमा पछाडी वसेर जाने व्यवस्था रहेछ ।

सवै जना यसरीनै घर तिर जान थाल्यो । मलाइ घर पुर्याउन साथी सोही संस्थाको वोर्ड सदस्य तयार भयो । म उसको वाइक पछाडी वसेर घर जानको लागि निस्क्यौं । घर जाने क्रममा विच वाटोमा पुगेपछि उसले मलाइ अलि खान पुगेको छैन कहिँ हो टलमा आज सं(गै व(सौं र र(माइलो गरौ न भन्ने प्र स्ताव गर्यो ।

म त अचम्म परे यस्तो वोर्ड सदस्य जस्तो सम्मान जनक पद धारण गर्ने व्यक्तिले आफ्नो कर्मचारी प्रति गरेको यस्तो प्रकारको प्रस्ताव सुनेर । तर पनि म संयमित हुँदै भने आज होइन मैले घरमा पार्टि मात्र भनेर आएको छु । घर जानु पर्छ अरु कुनै दिन वसौलानी सर भने ।

त्यो वेलामा अहिलेको जस्तो मोवाइल फोनको सुविधा थिएन नत्र फोन गरेर आज आउन नपाउने भयो भन्नु घरमा भनेर पक्का भन्थ्यो होला त्यो मलाइ भन्न पाएन । तर पक्का आर्को दिन वस्ने वाचा गराएर मलाइ मेरो घर सम्म पुर्यायो त्यो सरले त्यो सरको नाम थियो दुर्गा वहादुर थापा ।

म घरमा पुगे पछि रात भर राम्रो संग सुत्न सकिन । विवेकले राम्रो संग सु तेछै नौ के भयो भनि सोध्यो मैले केहि भएको छैन खाना अलि धेरै भए जस्तो छ मात्र भने । तर मेरो मनमा धेरै कुरा खेलि रहेको थियो । भोली त्यो कार्यालयमा जानेकी नजाने भन्ने कुरा खेली रहेको थियो ।

धेरै वेर सोचे पछि मैले निर्णय गरे । म चाँडै सो कार्यालयमा स्थायी हुदैछु । अहिले त मेरा तलव विवेकको भन्दा वढि छ भने स्थायी भए पछि त त्यो भन्दा वढी पक्कै हुन्छ ।

मैले सोचें म स्थायी नियुक्ति लिए पछि त म सो वोर्ड सदस्यले भनेको मान्नै पर्छ भन्ने पनि त छैन नी साथै यस्तो पार्टी फेरी फेरी भएमा केहि न केही वहाना वनाएर नगए त भै हाल्योनी भन्ने सोचेर म सो कार्यालयको कामलाइ निरन्तरता दिने निधो गरेर केहि समय भएपनि सुत्छु भनेर सुते ।

भोली सधै झै आफ्नो कार्यलाइ निरन्तरता दिन थाले र समयमै आफ्नो कार्यालय पुगें । मसंगै कार्यालयको एउटै रुममा वस्ने साथी सुनिताले हिजो कतिवेला घर पुग्यौ भनेर सोधे समयमै पुगें भने ।

सुनिताले सरले फेरी कतै वसेर खाउ भनेन भनेर सोध्यो तिमिलाइ भनेर प्रश्न गर्यो । मैले भन्नत भन्नु भएको थियो मलाइ घर जानु पर्छ भनेपछि सिधै घरमै पुर्याइदिनु भयो, भने । त्यसपछि करिव एक महिना जति सो कार्यालयमा काम गर्दा सो दुर्गा सर वेलावेलामा वोर्ड वैठक भन्दै हाम्रो कार्यालयमा आउने गर्नु हुन्थ्यो र हाम्रो कार्यालयमा वोर्ड सदस्यहरुको लागि पनि एउटा छुट्टै कोठाको व्यवस्था थियो ।

दुर्गा सरले वेला वेलामा विभिन्न वहानामा मलाइ आफ्नो कोठामा वोलाएर हाम्रो अस्तिको वाचा कहिले पुरा गर्ने भनेर सोध्नु हुन्थ्यो मैले संयमित हुदै म टाइम मिलाएर खवर गर्छु भन्थे । यो मलाइ भन्न वाध्य थिए किनकी मैले स्थायी भएको पत्र हातमा पार्नु थियो ।

मलाइ स्थायी गर्ने निर्णय गरेको पनि करिव २ महिना भैसकेको थियो । मलाइ स्थायीको पत्र दिने कुनै चहल पनि सुनिन छोड्यो । मैले एकदिन मेरो कार्यालयको हाकिमलाइ सोध्न उहाँको कोठामा गए र सोधे मेरो स्थायी नियुक्ति नदिएको वारेमा ।

तर मेरो हाकिमले मैलै २ महिना अगाडीनै स्थायीको लागि पार्टीमै घोषणा गरेको र सोही अनुसार शिफारिस पनि गरेको तर त्यो स्थायीको पत्र वोर्ड सदस्य दुर्गावहादुर थापा सरले स्वीकृति नदिएर रोकिएको जानकारी दिए र हाकिम सावले दुर्गा सर आएको वेलामा तिमीले एकपटक सोध्नु भन्नु भयो ।

हाकिम सावको वाट वाहिर निस्केर म कही नवोली आफ्नो अफिस वसिरहे । मेरो साथी सुनिताले सोधे के भयो भनेर । मैले मन नभै नभै भने मेरो स्थायी नियुक्ति दुर्गा सरले रोकेर राखेको छ भनेर । त्यसपछि सुनिताले भन्यो मोरी त्यहि भएर त मैले अस्ति पार्टिवाट र्फकदा त्यो दुर्गा सरले फेरी कतै वसौ भनेन भनेर सोधेको थिए नि ।

त्यो सर सवै जनालाइ यस्तै भन्छ हामीपनि त्यसको सिकार भैसकेकाछौ त्यहि भएर सोधेको । त्यो सरले तिमीसंग नवसी यो फाइन अगाडीनै वढाउनु हुन्न के गर्ने । हामी पनि वाध्य भए “र त्यो पी” डा भो गीस केका छौ भनी । वरु तिमीले अन्य विकल्प छ भने सोचे हुन्छ यहि काम गर्नेहो भने आफ्नो अ “स्मिता व” चाउ न स क्दैनौ भनी ।

म अफिस सकेर घर गए धेरै वेर सोचे मेरो महत्वाकाँक्षी इच्छा मात्र त्यो जागिरले पुरा गर्नसक्छ भन्ने थाहा थियो र मैले सो कार्यालय नछोड्ने लामो समय सोचेपछि निर्णय गरें । म सधैझै नियमित कार्यालय जाने गरे । एकदिन सो दुर्गा सर आउनु भयो भलाइ आ “फ्नो को” ठामा मलाइ वोलाउनु भयो ।

म गए उहाँले फेरी सो कुरा फेरी भन्नु भयो । हामी क “हिले र” माइ लो ग र्ने भनेर । मैले पनि यो शनिवार विहान ११ वजेपछि पक्का भने । त्यसपछि दुर्गा सरले भन्नुभयो त्यसो भए त्र्रिो स्थायीको फाइल म आइतवार अगाडी वढाउछु भन्नु भयो । यसको अर्थ शनिवार र “मा” इलो गरेपछि मात्र आइतवार मेरो स्थायीहुने फाइल अगाडी वढ्ने पक्का भयो ।

त्यसपछि शनिवारको दिन विवेकलाइ अफिसमा काम छ जान्छु भनेर म घरवाट वाहिर निस्किए । म अफिस पुगें । अफिस पुग्दा दुर्गा सर अगाडीनै आइ सकनु भएको रहेछ । मैले सरलाइ जाउँ त भने सरले पखन एकछिन यहिँ वसौं भन्नु भयो । सर र म अफिसको मिटिङ्ग रुममा वसेर केहि वेर कुरा गर्दै थियौं ।

कुरा गर्दागर्दै दुर्गा सरले आ “फ्नो हा” त मे रोछा तिमा भएको दु “धति” र वढाउनु भयो । मलाइ अलि ला “जला” ग्यो र म नि हुरी ए । सरले धेरै वेरमे “रोदु” ध म “ड्न था” ल्नुभयो । मलाइ अ “सयभै” सकेको थियो । चा “डैक” तै जा उँ र स रकोइ “च्छापु” रा गरिदिउ र भोली मेरो स्थायीको पत्र लिउ जस्तो भैसकेको थियो ।

मैले दुर्गा सरलाइ कतै जाउँ सर चाडै । यो काम गर्ने अफिसमा व “सेर य” स्तो ग र्नहु दैन कोही सा “थीहरुआ” यो भने भनेर मैले भने । दुर्गा सरले आज शनिवार को “हीआ” उदैन भन्नुभयो । यति भन्दा भन्दै मलाइ सरले उठाउनु भयो र मिटिङ्ग हलको ठु “लोराउ “ण्ड टे” वुल माथी मलाइ व “साल्नु भ” यो यस पछि सरले मे रो”व्राभि” त्रवाट दु “धकोमु” ण्टावाहिर नि काल्नु भयो रचु स्नथा ल्नु भयो ।

मलाइ अ तिनैभ एछ क्या “रमे” रो मु खवा ट विभिन्न प्रकारको आ वाजआ उन था लेछ । यो क्रम करिव ५ मिनेट ज “तिग” र्दा मलाइ अति भैसकेको थियो म स “हनन” सक्ने भै सके कोथियो त्यहि भएर मै लेप नि स रको क ट्टुखो लेरस रको मा “लप”निचु स्नथाले । यसरी त विवेकको मा लप “निक” हिल्यै चु “सेकोथि ए न ।